Illuminate my Heart

بسیار عالی. تبریک بخاطر کارهای خوبتان.

یه کار بسیار زیبا
تنها شاید مرز بین ابرها و آسمون میتونست بهتر باشه

کارهاتون عالیه. تبریک فراوان

با سلام و احترام
کار فاخر ی است . به معنای واقعی یک کار مفهومی به شمار می رود . استفاده ازالمانهای مناسب و موثر برای القای یک « معنا » به بیننده و خط هادی بسیار به جا در ثبت ، نشان از دقت کافی و ذهنیت قوی شما در آفرینش این کار داشته است .
تبریک .............
موفق باشید

تبریک به خاطر این اثر زیبا

پس از پیمودن جادهای حوصله و صبر اکنون المان انسانی شاهد دستان خشک و ملتمس درخت است که ماه خویش را در آغوش گرفته است ....
.
شاعرانه و گیرا...

خیلی خوبه افرین

سلام خدمت شما دوست عزیز
ثبت زیبایی شده ترکیب فوق العاده به همراه مد رنگ مناسب
موفق باشید در پناه حق

بسیار عالی! کنتراستها و هایلایتها دوست داشتنی و جذاب هستند. دست مریزاد

یه کار مجیک رئالیسم عالی ، عالی

درود بر شما..تبریک بابت منتخب

یک ثبت خوب...
تبریک برای برگزیده شدن...

تبریک بابت متخب شدن

تبریک به شما ...
موفق باشید .

تبریک میگم . شایسته انتخاب

تبریک بابت انتخاب عکستون . پایدار باشین اقای اکرمی.

درود بر شما
تبریک برای برگزیده شدن...

تبریک عرض میکنم دوست ارجمند

ممنونم از دوستان عزیز!

ثبت بسیارزیبا وقوی شده . تبریک

بسیار زیبا ، موفق باشید.

عکس بسیار ناز ورمانتیک

بسیاز زیبا

تبریک،درود،فوق العاده و.... چقدر نامناسبند این واژگان برای تفسیر یک عکس. و البته چقدر جذاب و پر احساساند برای مشتی عوام.ما هنوز مفهوم عکس و اصلا هنر را به طور کلی نفهمیده ایم!!!.هنوز با این مفاهیم به اندازه درک و فهممان فاصله داریم.همچون کودکی که نوشتن را در صاف بودن آن می داند و در هر الف صافی که می نویسد یک دنیا ذوق می کند.عکاس در ایران ما چنین سرنوشتی دارد.هنوز فکر ما قدرت عکاسی ندارد تا چه رسد به خود ما.مسیر عبور یک ماشین را در ناکجا آباد طی کرده و به درخت خشکیده ای می رسیم که ماه را به آن قرض داده ایم!!!.خودمان هم نمی دانیم که چرا از این مسیر و به این درخت خشکیده رسیده ایم!!!.ایکاش چون گفتن شعر،مجاز را برای رسیدن به حقیقت قربانی می کردیم نه برعکس!!!هنوز نمی دانیم که نور یکی از عوامل حیات این دنیای فانی است.آنچه در فضا سازی این عکس لازم می نمود ^34^آب^34^ بود نه نور بی رمق مهتاب یا ...ای کاش قصه های اجدادمان را درست می نیوشیدیم تا خیالاتمان ما را به بند نکشند.به امید آن روز.

با سلام و احترام خدمت خانم شادی آفرین آرش.با تشکر از حسن نظر و دقت شما در خواندن کامنت بنده.باید به استحضار شما برسانم که متأسفانه در ایران ما و شاید در برخی دیگر از کشور های جهان،مقوله ی^34^هنر^34^ و به تبع آن عکاسی ،دارای چهار چوب و قوانین خاصی(بجز مسایل فنی که ملزم به رعایت آن هستیم) نبوده و نیست.اصولا ^34^هنر^34^ چون^34^ احساسی^34^ است و در بسیاری از زمینه ها بر پایه تخیل و توهم بنا شده و می شود،لذا فهم و درک آثار آن نیز به قدرت احساس ، تخیل و تجربه ی بیننده بستگی دارد.به همین دلیل ^34^انسل آدامز^34^ نمی تواند عکاس بزرگی همچون ^34^واکر اونز ^34^ را درک کند و او را یک عکاس بداند.چرا که حداقل به این دلیل که در چهارچوب و قوانین ^34^آدامز^34^ عکاسی نمی کند و در مقوله جدیدتر دیگری ^34^محتوا^34^ کار می کند.این که شما فرموده اید :^34^ یک نقطه نظر احساسی ست نه تفسیر!! اما آیا مطمئنید معنای این عکس را صحیح برداشت کرده اید، که انتظارآب را در فضاسازی این عکس دارید؟! شاید قسمتی از مفهوم توسط شما به درستی برداشت نشده،^34^ بزرگترین دلیل این مدعاست.حدود 250 سال است که از ورود ^34^هنر عکاسی^34^ به ایران می گذرد و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم!!!! بنده در طول کمتر از چهار سال و اندی که دوره کارشناسی این رشته را در دانشگاه خواندم، از نزدیک شاهد شدیدترین اختلافات در این زمینه و حتی زمینه های فنی عکاسی(بویژه اختلافات آنالوگ و دیجیتال) ما بین اساتید صاحب نظر بوده ام.وای به حال ما دانشجویان!!!!مطالبی که بنده در نقد عکس فوق نوشته ام نه از سر احساس بلکه از سر دلسوزی بر پایه عقل و خرد بوده است.بنده از سال 54 که با دوربین های لوبیتل 2 پا به عرصه این هنر سترگ گذاشته ام شاگردی بسیاری از اساتید را کرده ام.بزرگانی چون ^34^هادی شفائیه،کیومرث منزه،کاوه گلستان،محمد ستاری و... حشمت الله افتخاری،مجید محمدیان و داود صادق سا^34^ بوده و هستم.اکنون نیز بر آن نیستم که با ذکر نام این بزرگان عرصه ی عکس،برای خودم دکانی باز کرده باشم بلکه بر عکس نگران از بین رفتن آموزه های این بزرگان در این دوره و دوره های آتی هستم.شما به عکس های منتخب و برگزیده آثار این گالری نگاه کنید.جدا بجز ^34^کادر بندی مناسب و گاه حرفه ای،عکاسی مینیمال و استیج های فتو شاپی یا غیر رایانه ای، چه نکته و یا ملاکی برای حرفه ای و حتی کاربردی بودن آن می توانید ببینید!!! واقعا برای جامعه فعلی عکاسان مملکتمان واقعا متأسفم.در خاتمه سخن، شما چند ^34^هادی شفائیه،کیومرث منزه،کاوه گلستان و...^34^ می توانید در این میان بیابید؟؟؟!!!.قدرت عکس های ^34^انسل آدامز،کارتیه برسون،اوارد وستون و ....^34^ پیشکشمان!!!

سلام خدمت همه دوستان
با کسب اجازه از خانم اکرمی در مورد خود عکس نظری نمیدم چون تجربه ای در مورد این نوع از عکاسی ندارم اما با گفته های اخرین کامنت خانم آرش کاملا موافق هستم .
مشتی عوام...واقعا معنی این دو کلمه چی میتونه باشه؟
یک نگاه از بالا به پایین و نوعی نگاه تحقیر امیز در صحبت های جناب دهقان کاملا مشهوده و باید عرض کنم که به نظر بنده این نوع از گویش اصلا شیوه خوبی برای انتقاد نمیتونه باشه
ممنون

با سلام مجدد خدمت شما خانم آفرین آرش و دیگر کامنت گذاران و علاقمندان عکاسی.در پاسخ به جوابیه شما و البته دوست عزیز آقای مهدی کامران باید به ترتیب مطالب و گفته های شما را جواب گفته باشم.خواهش می کنم از روی احساس مطالعه نکنید بلکه اندکی هم از منظر عقل و اندیشه به آن بنگرید.چرا که گرفتن عکس پایه در احساس دارد ولی نقد آن قدرت اندیشه و عقل را می طلبد.بگذریم:
1-این که فرموده اید :^34^و از دیدگاهِ بنده این عکس یا تصویر، محدود به نشانه های بصری نیست، بلکه کاملا سابجکتیو و ذهنی ست. این عکس خودِ درون است، ما در ظاهر زمینی بایر و راهی خشک را می بینیم که به قول شما ماه را به آن قرض داده ایم. به نظرِ بنده برای رمزگشایی یک عکس اینچنین ی تنها نباید به نشانه های ظاهری اکتفا کنیم. روشنایی در این عکس، مطمئنا نمودِ حیات ست، درخت خشکیده را می توان به قلب تشبیه کرد، و قلبی که روشن باشد، خود به تنهایی می تواند منبع تغذیه باشد و ...
و اگر حتی گفته های من صحیح نباشد، این عکس می تواند تصویری از یک رویا باشد ...^34^ چند اشتباه فاحش شما مرتکب شده اید:
-الف: عکس محدود به نشانه های بصری نیست و لی از طریق همین نشانه های بصری ،آن را درک می کنیم.برای اطلاع بیشتر و مفصل تر به کتاب ^34^مبادی سواد بصری^34^ نوشته ی خانم ^34^دونیس اِ داندیس^34^ مراجعه کنید تا به عمق این مطلب پی ببرید.پس من در این سخن،عکس را به نشانه های بصری محدود نکرده ام و این استنباط شماست!!!!.مگر می شود یک اثر را حداقل به نشانه های بوجود آورنده و ساختار آن محدود کرد؟؟؟؟
-ب : برای رمز گشایی این اثر و یا هر اثر دیگری،ما از همین نشانه ها و سمبل ها استفاده می کنیم.مگر شما می توانید عکس و یا اثر تجسمی دیگری (نقاشی-طراحی و... حتی هنری مانند موسیقی) را بجز درک و فهم نشانه های آن،درک کنید چه رسد به نقد آن؟؟؟!!!! حتی بالاتر از هنر های تجسمی،در هنر کلام یا سخن نیز ما از طریق همین نشانه ها ارتباط بر قرار می کنیم.این که گفته اند:^34^بشین،بفرما،بتمرگ^34^ بزرگترین شاهد این مدعاست.چه رسد به هنرهای تجسمی!!!.حتی در محاورات روزمره و بسیار از امور زندگی روزانه ی خود ما،یک مکان و یا یک زمان می تواند ما را در گفتن یک سخن بسیار محدود و حتی منع کند!!!!
ج-:این که فرموده اید:^34^به نظرِ بنده برای رمزگشایی یک عکس اینچنین ی تنها نباید به نشانه های ظاهری اکتفا کنیم. روشنایی در این عکس، مطمئنا نمودِ حیات ست، درخت خشکیده را می توان به قلب تشبیه کرد، و قلبی که روشن باشد، خود به تنهایی می تواند منبع تغذیه باشد و ...
و اگر حتی گفته های من صحیح نباشد، این عکس می تواند تصویری از یک رویا باشد ...^34^ با یک تناقض رو برو هستیم.از یک طرف شما قاطعانه ^34^روشنایی^34^ را نمود یک حیات می دانیدو... از طرف دیگر مفهوم کلی عکس تصویر رؤیایی است که به قطعیت بودن آن اطمینان ندارید!!!.این دو اجتماع نقیضین است که معمولا در ^34^هنر^34^ اتفاق می افتد و من در نقد فوق خیلی گذرا به آن اشاره کرده ام.از همین عبارات نقد شما،می توان به صحت نقد بنده پی برد.
2-این که فرموده اید:^34^آنچه در گفته های شما اندکی برای دوستانی که پای این عکس ابراز احساسات کرده اند و حتی صاحب این عکس، ناخوشایند است، کلماتی همچون( مشتی عوام) ( متاسفانه، در ایران ما) و (اصلا نفهمیده ایم) هاست... با وجودِ تمامِ این جمع بستن ها! به نظر می رسد شما خودتان و اساتیدِ ارزشمندتان را سوای این جمع دانسته اید...^34^ چند مطلب مانند گذشته درست فهمیده نشده است:
الف-این که دوستان کامنت گذار و یا صاحب محترم این عکس از مطالب بنده خوششان نیامده است،چیزی است که شما ادعا و مطرح کرده اید.حداقل صاحب این عکس تا الآن کامنتی را ننوشته اند!!!!.آن دو عزیز دیگر هم که قبل و بعد از شما مطالبی را نوشته اند با خواندن این جوابیه پاسخ های خود را انشاء الله یافته و یا می یابند.
ب-: بنده در اینجا نه خودم ونه اساتید بزرگوارم را برتر از شما و دوستان برتر و بالاتر ندانسته ام .اگر چه این خود موضوعی جداگانه و فرصتی دیگربرای بحث می طلبد.!!! منظور بنده از طرح این گونه مسایل و مقوله ها این بود که شما و دوستان محترمی که نظرات مشابه و البته همیشه قابل احترام دارند،اندکی از وادی احساس بیرون آمده و با اصول نقد اثر که حداقل 2 واحد درسی،رسمی و اجباری آکادمیکی و دانشگاهی دارد،آشنا شوند.به طور معمول بیشتر ما انسان ها همیشه از نقد تلخ (چون نقد همیشه شیرین نیست والبته بگذریم از این که معنای واژه نقد را هم غالبا منفی می دانیم و...) و البته منطقی گریزان بوده و هستیم.از فرزندان آدم علیه السلام تا نسل کنونی.این بزرگترین مانع پیشرفت ما در هر علم یا هنری است.برخی از ما که پا را فراتر نهاده و دامنه ی عمل را به ^34^لجاجت^34^ هم می رسانند.(البته به استثنای شما خوبان).پس بیاییم نه تنها از نقد گریزان نباشیم بلکه با وارد ننمودن تهمت و نسبت ها ی ناروا به ^34^نقادان ^34^ دست آنان را به احترام و شکرانه ی پیشرفتی که به هنر و هنرمندان ما ارزانی می کنند،ببوسیم.اگر نه ،مصداق این بیت مشهور بابا طاهر می شویم :^34^تو که ناخوانده ای علم سماوات تو که نابرده ای ره در خرابات.تو که سود و زیان خود ندانی به مقصد کی رسی هیهات هیهات^34^.
3-این که در پاایان فرمده اید:^34^ فنِ بیان در تاثیر یک انتقاد بر مخاطبان تاثیر بسزایی دارد، شما ممکن ست نیت خیری داشته باشید، اما با عنوان کردنِ آن به شیوه ای نامناسب، نیتِ خیر و عقل و خرد بسیار شما(به گفته ی خودتان) نادیده انگاشته خواهد شد.^34^ حرف بسیار بجایی است و لی با کامنت بنده همخوانی و انطباق ندارد.با توجه به مفصل سخنانی که در فوق به استحضار شما رسید،کجای فن بیان بنده در تأثیر یک انتقاد بر مخاطبان بی تأثیر است؟؟؟!!!.این که از کلماتی نظیر: ^34^درود،تبریک،فوق العاده و...^34^ که در کامنت بسیاری از دوستان کامنت گذار این سایت بکار رفته، به عنوان واژه های ^34^عوامانه^34^ تعبیر کرده ام و باید نگران عدم تأثیر نقد خود باشم،کاملا پیداست که با وادی نقد و نقادی بیگانه اید.شما که خود را در این وادی صاحب نظر می دانید بفرمایید این ^34^واژگان^34^ چه جایگاهی در نقد(خوب یا بد)عکس آقای شهرزاد کرمی دارند.اگر شما به یک محفل ادبی دعوت شوید و در بین سخنرانان،فرد یا افرادی با حضور در جایگاه ایراد سخن، سخنانی مناسب ولی بدون رعایت آداب سخنرانی بر زبان جاری کنند،از نظرگاه شما کاری درست و منطقی انجام داده اند یا...؟؟؟؟!!!!
در انتهای عرایضم و برای پرهیز از اطاله بیهوده کلام و جلوگیری از اتلاف وقت با ارزش شما و دوستان محترم و بزرگوار این مجموعه بسیار خوب، توصیه اندکی دارم و شما را به مطالعه کتب زیر دعوت می کنم.فقط استدعا دارم پس از خواندن حداقل یکی از این کتاب ها با بنده بحث را ادامه دهید.البته اگر مایل هستید که به با انجام این کار به پیشرفت بنده و دیگران کمک شایانی بفرمایید.
وقت شما بخیر و التماس دعا.

با سلام مجدد و احترام خدمت سرکار خانم آفرین آرش.نام کتابهایی که برای مطالعه توصیه کرده ام:
1-در باره عکاسی/مؤلف: سوزان سانتگ/مترجم: نگین شیدوش
2-عکاسی/مؤلف: استیو ادواردز/مترجم: مهران مهاجر
3-مبادی سواد بصری/مؤلف: دو نیس اِ داندیس/مترجم: مسعود سپهر
با احترام مجدد و پوزش فراوان.

با سلام و احترام به دوستان گرامى
با خواندن کامنتها علاوه بر تشکر فراوان ، لازم دیدم در خصوص این عکس توضیحاتى را تقدیم کنم
این عکس در سبک Fine Art Photography است، ظهور این نوع سبک تقریبا همزمان با پیدایش هنر عکاسى بوجود آمد. اما در اواخر قرن ١٩ به واسطه تلاشهاى Alfred Stieglitz و Edward Steichen به عنوان هنرهای زیبا(Fine Art) شاخته شد.. بطور کلى در هر کتاب تاریخ هنرى که مطالعه فرمایید در قسمت هنر عکاسى توضیحات مفصلى راجع به Fine Art Photography و اشکال مختلف آن وجود دارد. اما این سبک مورد اشاره مربوط به عکسها یى است که جنبه مستند،خبرى و یا تبلیغاتى ندارد، بلکه صرفا براى بیان ذهنیت عکاس بوجود آمده است. و بدین لحاظ میتواند اشکال گوناگونی را بخود بگیرد مانند فوتومونتاژ که در تولید این عکس از آن استاده کرده ام. از پیشگامان فوتومونتاژ میتوان از Jerry Uelsmann نام برد.این نمونه از ترکیب ٧ عکس متفاوت که خود عکاسى کرده ام تشکیل شده است . کلیه روند تولید به دلیل دیجیتال بودن دوربین بجاى تاریکخانه در Photoshop انجام داده ام به همین دلیل است که بسیارى در مورد اینکه این عکس است یا تصویر گرافیکى با یکدیگر تفاهم ندارند.

فوق العاده. از هر نظر . لذت بردم

چقد خوبه این عکس...!

کار زیبایی شده ، تبریک

عکسی زیبا با مفهومی زیباتر

درود برشما بانوی گرامی مصاحبه ای از شما را در لنزک خوندم. امیداوررم موفق باشید.

بسیار زیباست

بسیار زیبا و تاثیرگذار