مسیر

کمینه‌گرایی این چشم‌انداز، فضای وسیع، استفاده از انسان به عنوان اِلِمانی که هم در مقیاس و هم در وزنِ بصری عکس موثر است و رنگ‌هایی که بعد از گزینه انسان باز هم وزنِ بصری تصویر را افزایش می‌دهند توانسته فضای جذاب، کمینه و بهینه‌ای را رقم بزند، تصویری که همه‌چیز به دقت در سر جایِ خود قرارگرفته‌است و در کنار تمامیِ این جذابیت‌های بصری، خالی از معنا هم نیست و فرم و محتوا کنار هم چیده شده‌اند؛

کادربندی و محل قرار گرفتن عناصر را نمیپسندم. شاید کادر عمود اثر بهتری می ساخت؛ شاید هم نه